امام رأفت

صحن عاشقت وقتى از خیسى باران میدرخشد چقدر رحمت خدا بهت می‌آید؛

دیگر نمى هراسم از هجوم یأس و

جاى دیگرى نمى شناسم براى اجابت دل هاى خسته؛

ببار و خجالت بده آسمان صاحب نام در سخاوت را 

یا على بن موسى الرضا

مأیوس

مایوسم از نوشتن

مایوسم از بودن و موندن

از این دنیایی که بعضیا جنبه و شعور زندگی توش رو ندارن.

ندارن که ندارن به خودشون ربط داره؛ اما اینکه مزاحم من میشن برام آزار دهنده است؛ اینکه ترکش هاش بدنمُ سوراخ میکنه زجرآوره

ولش میکنم و برام مهم نیست، بذار رفتار خودشونو به من نسبت بدن

اما...

بگذار میان من و تو همین بماند